BAKIM TARİHİNE GENEL BAKIŞ
Uçak bakım faaliyetlerinin bugüne kadar geçmişi üzerinde biraz araştırma yapanlar görürler ki, bakım tarihinde 3 belirgin karakterde farklılık vardır. Bunlar ;
a. Bakımdan olan beklentilerdeki değişiklikler,
b. Parçaların bakım ve onarımlarındaki genel değişimler,
c. Bakım tekniklerindeki gelişmeler.
Şimdi, bu değişim ve gelişime özetle göz atalım.
Birinci Nesil Bakım
Bu bakım İkinci Dünya Savaşına kadar olan süreçte görülmüştür ve genel karakteristikleri şunlardır ;
= Uçaklarda hemen hemen bütün parçaların aşınması veya yıpranması bekleniyordu,
= Dolayısıyla kırılan veya hasarlanan parçalar onarılıyordu,
= Bakım teknikleri ise genellikle “tamir etmek” şeklinde gerçekleşiyordu.
İkinci Nesil Bakım
Bu bakım uygulamaları ise İkinci Dünya Savaşı ile 1970’li yıllar arasında görülmüştür. Bu süreçteki belirgin özellikler ise ;
=Daha çok ekipman ve parça kullanımı,
= Daha uzun parça ömrü,
= Daha düşük bakım maliyeti,
= Planlanabilen bir Depo Seviyesi Bakım,
= Planlama ve kontroller için sistemler (PERT, Gantt vs.) geliştirilmesi,
= Büyük fakat yavaş bilgisayar kullanımının başlaması şeklindedir.
Üçüncü Nesil Bakım
Bu süreç 1970’lerden sonrasını kapsar ve bu uygulamalarda şunlar göze çarpar ;
= Daha güvenilir parça ve teçhizat kullanımı,
= Emniyet faktörünün daha ön plana geçmesi,
= Tabiatın zarar görmemesi için daha “çevreci” yaklaşımlar,
= Kalite normlarında artışlar,
= Daha uzun parça ömrü,
= Maliyet etkinliği konusunda çalışmalar,
= Durum İzleme teknikleri,
= Kolay Bakım Yapılabilirliği için tasarımların iyileştirilmesi,
= Zararlı malzemeleri taşıma önlemleri konusunda çalışmalar,
= Hata Modu ve Etkinlik Analizlerinin başlatılması,
= Küçük fakat hızlı bilgisayarların kullanımı.
Dördüncü Nesil Bakım
Bu konuda biraz daha detaylı duralım ve bu bakımdan neler beklendiğini özetle belirtelim.
Parça-Teçhizat : Bunlara sahip olunması ve zamanında temini 15 yıl önce olduğu gibi bugünde bakım performansının önemli bir ölçütü olup, ileriki yıllarda da önemini koruyacaktır.
Güvenirlilik : Parçaların güvenirliği de benzer şekilde önemini korumayı sürdürmektedir. Bu bakımdan belirgin beklentilerden biriside uçak sistemlerinin emniyetle çalışmaya devam etmesidir. Bu çalışmalar önceleri, düşük risklide olsa sık rastlanılan olaylara yoğunlaşmıştı fakat yeni yaklaşımlar çok düşük frekanslarda da karşılaşılsa riskleri yüksek konulara yönlenmiştir.
Çevre Faktörlerine Gösterilen Dikkat : Artık gelişen endüstri çevreye zarar vermeden operasyonlarını yürütmek gerektiğini düşünmek zorunda. Parçaların ve ekipmanların çevresel standartlara tam olarak uyduğuna dair henüz şüpheler mevcuttur. Bununla birlikte ileriye dönük olarak bunların çevre şartlarına uyumlu hale getirilmesine yönelik kuvvetli umutlarda vardır.
Daha İyi Üretim Kalitesi : Artık anahtar faktör, üretilenlerin kalite standartlarını tam karşılamasıdır. Üretim kalitesi bir üreticinin ürününün diğer rakiplerinden farklılaşmasını sağlar.